Η σχέση μου με τη φιλοσοφία είναι μια σχέση ζωής και θανάτου. Το φάσμα του θανάτου με κάνει να φιλοσοφήσω, για να διακρίνω τι είναι πιο σημαντικό στη ζωή και να το ζήσω μέχρι τέλους.
Το σημαντικό στη ζωή δεν το ψάχνω στα βιβλία, αλλά μέσα στον ίδιο μου τον εαυτό και στα βιώματά μου. Απλά, η σύνδεση που βρίσκω ανάμεσα σε εμένα (και τα βιώματά μου) με το Όλον, στο οποίο όλοι ανήκουμε, με οδηγεί να χρησιμοποιήσω γενικές έννοιες, όπως αυτές των βιβλίων της φιλοσοφίας.
Η σύνδεσή μου με το Όλον με συνδέει και με τον καθένα, έτσι που να θεωρώ τον εαυτό μου μέρος ενός συνόλου και να μην αγωνιώ τόσο πολύ για τον θάνατό μου, αφού έχω αίσθηση της συνέχειας της ύπαρξής μου μέσα από τις υπάρξεις των άλλων.
Η συνέχειά μου με τους άλλους με ωθεί να μοιραστώ μαζί τους τα κατ’εμέ ευρήματα της φιλοσοφικής μου σκέψης, ως ότι πιο σημαντικό έχω να πω. Η ανάγκη του μοιράσματος (ή, αλλιώς, ο φόβος του θανάτου) με έκαναν να γράψω πρόσφατα μια σύνοψη σχετικά με την εξέλιξή μας και να την αναρτήσω στο μπλογκ: Συνόψεις Φιλοσοφίας.
Το σημαντικό στη ζωή δεν το ψάχνω στα βιβλία, αλλά μέσα στον ίδιο μου τον εαυτό και στα βιώματά μου. Απλά, η σύνδεση που βρίσκω ανάμεσα σε εμένα (και τα βιώματά μου) με το Όλον, στο οποίο όλοι ανήκουμε, με οδηγεί να χρησιμοποιήσω γενικές έννοιες, όπως αυτές των βιβλίων της φιλοσοφίας.
Η σύνδεσή μου με το Όλον με συνδέει και με τον καθένα, έτσι που να θεωρώ τον εαυτό μου μέρος ενός συνόλου και να μην αγωνιώ τόσο πολύ για τον θάνατό μου, αφού έχω αίσθηση της συνέχειας της ύπαρξής μου μέσα από τις υπάρξεις των άλλων.
Η συνέχειά μου με τους άλλους με ωθεί να μοιραστώ μαζί τους τα κατ’εμέ ευρήματα της φιλοσοφικής μου σκέψης, ως ότι πιο σημαντικό έχω να πω. Η ανάγκη του μοιράσματος (ή, αλλιώς, ο φόβος του θανάτου) με έκαναν να γράψω πρόσφατα μια σύνοψη σχετικά με την εξέλιξή μας και να την αναρτήσω στο μπλογκ: Συνόψεις Φιλοσοφίας.
(Αν και είχα κατά νου να μη χρησιμοποιήσω "δύσκολη γλώσσα" στη σύνοψή μου, δεν μπόρεσα να αποφύγω τη χρήση εννοιών που θέλουν μια κάποια προπαίδεια.)
Πολλά και ανεξάντλητα τα θέματά σου στην παραπομπή.Μένω στο θέμα
ReplyDeleteΘάνατος: Δεν υπάρχει. Υπάρχει μόνο ο φόβος του θανάτου. Δεν πεθαίνω. Μετουσιώνομαι. Όχι, δεν είμαι χριστιανή. Ίσως οπαδός του σύμπαντος ή της φυσικής, που ποτέ δε σπούδασα. Γι'αυτό, Ζήτω η πτώση στο κενό!
Αλλά σκοτώνω. Το έγκλημα υφίσταται. Θυμάμαι τον Καμύ και την Πτώση του δικαστή του.
Τελικά, αυτό που έχει σημασία είναι η πρόσκρουση, η σκέψη της πρόσκρουσης ως λογικό αποτέλεσμα ή η ίδια η πτώση ως πιθανότητα θαύματος και εξιλέωσης;
φιλοσοφία ως σπουδή θανάτου; το φιλοσοφία Και θάνατος ίσως επιτρέπει περισσότερα από το 'φιλοσοφία ή θάνατος'...
ReplyDeleteΥΓ. η φιλοσοφία δεν έχει βιβλία
την καλημέρα μου
aufheber
Το "φιλοσοφία ή θάνατος" το έγραψα κατά το "ελευθερία ή θάνατος" παίζοντας με την παραλλαγή του γνωστού συνθήματος. Εδώ το "ή" είναι διαζευκτικό, όχι συζευκτικό (που δείχνει συνωνυμία). Δεν συνωνυμώ τη φιλοσοφία με τον θάνατο σε καμμία περίπτωση. Αυτό νομίζω ότι φαίνεται από όσα γράφω.
ReplyDeleteΌσον αφορά το ότι "η φιλοσοφία δεν έχει βιβλία", αν το εννοείς ποιητικά, ναι δεν έχει, αλλά η βιβλιογραφίες που ακολουθούν κάθε φιλοσοφικό πόνημα σημερα, προκειμένου να του δώσουν αξιοπιστία, μιλάνε για το αντίθετο.
Ηταν μαλλον ο Αριστοτελης που ορισε τη "φιλοσοφια ως μελετη θανατου" και μαλλον ο Σωκρατης μ'εκεινο το "αδιερευνητη/ανεξερευνητη ζωη δεν ειναι αξια να τη ζεις"...υπηρξαν κι αυτοι οι αλλοι που δυστυχως επικρατησαν μακαριζοντας τους "πτωχους τω πνευματι"...διαλεγουμε και παιρνουμε,αναμειγνυοντας φαιδρα στο μπλεντερ!
ReplyDeleteΠαντως επι του γενικοτερου, σε παραπεμπω στην αποψη " μετα το Χεγγελ, φιλοσοφοι γιοκ, μονο στοχαστες...που τσιμπολογουν δωθε-κειθε, δεξια-αριστερα, σπαζοντας τα κεφαλια τους να βρουνε καποια ακρη