Sunday, January 24, 2010

διαπροσωπικές υπερεντάσεις

Δεν ξέρω αν έχουν λυθεί τα «μεγάλα θέματα» που απασχολούν τον άνθρωπο ή αν είναι τόσο μεγάλα πια, που έχουμε παραιτηθεί από αυτά, πάντως, στις συζητήσεις σήμερα κυριαρχεί το ιδιωτικό, με το δημόσιο να έχει εκχωρηθεί στα τηλεπαράθυρα και στους ειδικούς.

Το μεγαλύτερο μέρος των συζητήσεων που ακούω, όταν δεν αφορά πρακτικές διευθετήσεις (τι θα φάμε σήμερα, ποιος θα πάει στη λαϊκή και πότε θα βάψουμε τα κάγκελα), έχει να κάνει με το σχολιασμό του άμεσου περίγυρού μας (γιατί ο τάδε έκανε αυτό, γιατί ο δείνα είπε τούτο και γιατί εγώ τα μπέρδεψα), λες και ο ευρύτερος κατευθύνεται από έναν αυτόματο πιλότο, για τον οποίο δεν μας πέφτει λόγος.

Καμιά φορά λέω, ναι, καλύτερα να ακούω σχόλια πάνω σε κάτι άμεσο και απτό, παρά μεγαλοστομίες ημιμαθών που αραδιάζουν τσιτάτα ιδεολογικοποιώντας το παραμικρό, όπως συνέβαινε μεταπολιτευτικά. Ως πότε, όμως, θα πρέπει να πληρώνουμε την υπερβολή του μεγάλου με την υπερβολή του μικρού;

Δεν υποτιμώ το μικρό, ούτε ενίσταμαι για την προσωπική βάση των συζητήσεων. Αντίθετα, πιστεύω ότι πρέπει να μιλάμε «επί προσωπικού» ακόμη και για τα μεγαλύτερα θέματα, συνδέοντας το γενικό με αυτό που μας συμβαίνει προσωπικά.

Η αποσύνδεση είναι το πρόβλημα. Η αποσύνδεση του μικρού από το μεγάλο, και του μεγάλου από το μικρό. Αυτή προκαλεί την υπερφόρτιση του ιδιωτικού σήμερα και οδηγεί σε διαπροσωπικές υπερεντάσεις, που δύσκολα λύνονται αποσυνδεδεμένες από την αναφορά μας σε Αυτό, στο Γενικό όλων, μικρών και μεγάλων.

1 comment:

  1. Confusion exists when there is no practice of self- awareness from the inner to the outer and from the outer to the inner. It is a meeting point, a "swinging door", a passagio wich helps one to sense that he/she is part of the whole in his/her own independency.

    ReplyDelete