Saturday, March 12, 2011

για τη μόδα που επικρατεί στο σινεμά τέχνης και όχι μόνο

Επειδή συχνά νιώθω μόνος στις διαπιστώσεις μου για τον χώρο του κινηματογράφου, χαίρομαι όταν ακούω κάποιον να τις μοιράζεται, από έναν άλλο χώρο, παραπλήσιο, όπως του θεάτρου.

Ακολουθούν αποσπάσματα από την οµιλία του Λετονού σκηνοθέτη Αλβις Χερµάνις στο 24ο συνέδριο της ∆ιεθνούς Ένωσης Κριτικών Θεάτρου στη Σόφια, το 2008, όπως τα αναδημοσίευσε ο Σαρηγιάννης στα Νέα:

«Ενας από τους λόγους που δέχτηκα να µιλήσω στο αποψινό κοινό ήταν η πεποίθησή µου ότι οι κριτικοί είναι εν πολλοίς υπεύθυνοι για την καλλιέργεια της επιθετικότητας στο θέατρο. Αυτό συµβαίνει επειδή πολλοί σκηνοθέτες δεν έχουν την απαιτούµενη ανεξαρτησία άποψης και το µόνο που κάνουν είναι να ακολουθούν τον συρµό. Και ο συρµός δηµιουργείται από τους κριτικούς των παραστάσεων. Κι εσείς είστε αυτοί που επινοήσατε την εξίσωση “σκανδαλώδης σκηνοθεσία” ίσον “επιτυχηµένος σκηνοθέτης”. Πώς αλλιώς µπορεί να κερδίσει κανείς την εύνοιά σας; Πώς να προκαλέσει την προσοχή σας αυτός ο δύστυχος ο σκηνοθέτης;

Αναµφισβήτητα, το δυσκολότερο πράγµα είναι να κάνεις θέατρο µε θετικό µήνυµα. Οι γερµανοί κριτικοί το αποκαλούν υποτιµητικά “θέατρο αναψυχής”. Και το δυσκολότερο εγχείρηµα είναι να κάνεις µια παράσταση σχετικά µε υγιείς, αρµονικούς και ευτυχισµένους ανθρώπους. Τεχνικά, είναι ένα εγχείρηµα που απαιτεί τον ύψιστο βαθµό επιδεξιότητας».

Προσυπογράφω και προσθέτω ότι, εκτός από τους κριτικούς, τις μόδες (συρμούς) τις δημιουργούν όλοι αυτοί που συμμετέχουν σε διάφορες επιτροπές (προκριματικές σε φεστιβάλ, κριτικές, χρηματοδοτικές, κλπ.) που επιλέγουν με παρόμοια κριτήρια, έτσι που φτάνει να βλέπεις ολόκληρη Μπερλινάλε μέσα στη δηθενιά, στην αρνητική κριτική και στο "πειραγμένο", όπου οτιδήποτε "πειραγμένο" είναι και καλλιτεχνικό, ενώ οτιδήποτε απλό και ανθρώπινο είναι αδιάφορο.

No comments:

Post a Comment